در پی اچ بالا
قرمز شدن پوست و باله ها، باز کردن آبششها و خارج نمودن مواد غذایی، تلفات، تیره شدن پوست، دارای ضایعاتی بر روی آبششها بوده و سرپوش آبشش آنها دارای زخم هستند
استرس ناشی از پی اچ بالا نسبت به استرس اسیدی بسیار کمتر مشاهده می شود زیرا اولاً در بیشتر تاسیسات پرورشی بسته پی اچ در طول زمان کاهش می یابد و ثانیاً ترکیبات اسیدی نسبت به ترکیبات قلیایی جزء آلاینده های متداول تر به حساب می آیند. استفاده نادرست از آهک کشته یا آبدار برای ضدعفونی استخرها و یا نشت استخرهای سیمانی که به اندازه کافی سفت نشده اند باعث بالا رفتن پی اچ آب می شود.
در پی اچ پایین
حرکات نامنظم شنا، هوا را بلعیده و سعی می کنند از آب بیرون به پرند، موکوس زیاد بر روی پوست و آبشش، تغییر رنگ پوست و آبشش
پی اچ کمتر از 4 و بیش از 11 کشنده است. آبهای زیر زمینی که در تماس با مواد معدنی سیلیکاته قرار می گیرند از نظر بافری ضعیف هستند و مشخصاً پی اچ پایین و مقدار زیادی دی اکسید کربن دارند. در حالی که آبهای زیرزمینی که از بستر کربناته خارج می شوند از نظر ظرفیت بافری در حد بالایی قرار دارند. در یک استخر پی اچ به میزان زیاد تحت تاثیر نوع خاک قرار می گیرد. خاکهای اسیدی سولفاته به خاطر اکسید شدن سولفید به اسیدسولفوریک پی اچ کمتر از 4 دارند. به همین خاطر برای پرورش ماهی مناسب نیستند. آبهای که توسط بارانهای اسیدی یا زه کشی خاکهای اسیدی تحت تاثیر قرار می گیرند پی اچ اسیدی دارند. این امر خصوصاً در کانالهای پرورش ماهی پس از باران می تواند ایجاد مشکل کند. پی اچ آب متاثر از بی کربنات ها، سوخت و ساز ماهی و میزان فتوسنتز می باشد. در مزارع که میزان قلیائیت ( کربناتها و بی کربناتها) آنها کم است، پی اچ به میزان قابل ملاحضه ای در هنگام عبور آب از درون استخر ها کاهش پیدا می کند به طوری که آب ورودی پی اچ بالا و آب خروجی مزرعه پی اچ پایینی دارد. در پی اچ پایین سمیت فلزات بیشتر می شود. آلومینیم در پی اچ پایین به حالت محلول در می آیند و سمی تر می شوند.